مرا هوای تو هرگز ز سر بدر نرود    خیال  چشم  سیاه  تو  از نظر نرود

سرم به پای مزن گربرآستانۀ توست    که گرسرم برودعشق توزسر نرود

به باغ اگردگران میل وجانبی دارند    مرا ز کوی تو دل  جانب دگر نرود

سزدکه باخط مشکین وقد ّوخدّ ولبت     حدیث سنبل وسرووگل وشکرنرود

مرا ز درد تو تا از جگر نشان باشد     نشان داغ  تو از گوشۀ جگر نرود

شرار سینه  نماند  اثر ز هستی من      گر آب  دیده زدنباله  بر اثر نرود 

ز نالۀ سحری لب مبند" ابن حسام "     که  کار ، بی مد د  نالۀ سحرنرود

ای عشق  جز تو درد مرا  کس دوا نکرد        با من تو کردی آنچه به من کیمیا نکرد

آخر  دلم  ز   وحشت  بیگا نگی  نرست         تا  با  غم   تو  جا ن  مرا  آ شنا  نکرد

شد  خاک و ره به  زندگی جاودان نیافت        هر کس که د رهوای تو جانی فدا نکرد

از   کارهای  بستـۀ   من   پنجـۀ   قضـا         بی دست زورمند تو یک عقده وا نکرد

نالم  بر  آستان  تو از عقل  مو  شکا ف         کزصد هزاروعده به من یک وفا نکرد

خوشبخت آنکه زندگی ومرگ ازتویافت         اما  هزار  شکر  که  هرگز خطا نکرد

الفت همیشه لاف زد از عشق و هیچگاه        اند ک  دلیل  اقامه  بر  این  مدعا نکرد

سا قیـا   پر   کن  ز   می   پیمـانۀ   اهل   ولا   را         چشم حق بین باز کن خواهی اگر بینی خدا را

            هشتمین   مسند  نشین  دین   ختم   الانبیا  را         خنـدۀ  هـرا  و  شـادی  عـلی مرتضی   را

               نور  باران  کرده  ا مشب  ذات حق ارض وسما را         تا  رقم سازم به د فتر وصف میلاد رضا  را

                                                    چون خدا را هشتمین گل سر زد ازگلزار احمد

                                                     تا   برافروزد  به عالم  پرچم  دین محمد(ص)

                  آدم  ا ز باغ  جنان آمد  که  بیند  روی ماهش         نوح  در دریا  از این  نعمت  کند  شکر الهش

                 توطیای   دیده  ابراهیم  سازد  خاک   راهش         گشته   موسی با  عصا  از خادمین بارگاهش

               حیرت عیسی  بود از مستی چشم سیاهش         نقش شیر پرده  گردد  زنده  از  برق  نگاهش

                                                   چون خدا را هشتمین گل سر زد ازگلزار احمد

                                                    تا   برافروزد  به عالم  پرچم  دین محمد(ص)

                 کس  نداند در  زمانه  ارزش  قدر  و  بهایش             بر  نیا ید  جز خدا  از عهد ۀ   مدح  و  ثنا یش

                عده ای  خوانند  سلطان  سریر  ارتضایش              زمره ای  گویند  باب  مظهر  جود  و  سخایش

               خط و مشی هادی دین هست درخط رضایش        زند ه   نام  عسگری  را   کرد   نام  د لربا یش

                                                 چون خدا را هشتمین گل سر زد ازگلزار احمد

                                                 تا   برافروزد  به عالم  پرچم  دین محمد(ص)