دلم که عهد  تعلق به چشم  مست تو بست             ز یک  نگاه  خمارش هزار توبه شکست

 وجود خاکی من گرچه ازتو رفت به  باد             خوشم ازآنکه  غبارش به  دامنت ننشست

 ز دست  توست  که یکسر فتاده ام ازپای             به پای توست که یکباره رفته ام از دست

 غمت  گسسته  چنا ن  رشتۀ  علائق  من             که دور از تونخواهم به  خویشتن پیوست

 به هر طرف بکشانی  به هرطریق کشیم             من  ا ز کمند  تو هرگز نمی توانم  جست

 تو  را  پسند م  و  باشد  پسند  خاطر من            هرآنکه باشی وکام دلت هرآنچه که هست

 نشانۀ  همه  تیر افکنا ن  به   خاکی  بود            همین توئی که  خدنگت روان پاک بخست

 دلم شکسته واشکم روان زدوری توست             چگونه  آب  نریزد  چـو  آبگینه  شکست

 مرا  بلند ی  قدر ا ز سما ک  می گذرد             که درهوای  تو چون خاک راه باشم پست

 لطیفه ایست  به  حسن تو و پرستش من              که   بایدم  شدن  از عین هوشیاری  مست

 چنین که تار تعلق گسسته ام  ا زخویش              به  جز تو  رشتۀ  الفت  نمی توانم  بست

چشـم   مست   تو  فریبنده   نگاهی  دارد              ا ز  پی  کشتنم   آماده  سپاهی   دارد

روزی آیدکه زحسرت شودش موی سپید               هر که دل درپی چشمان سیاهی دارد

ز محبت  قد می  بر  سر  چشمم    بگذار             که  د لم  ا ز تو تمنا ی  نگاهی  دارد

چهره ازعاشق د لخسته مپوشا ن که د لم               آرزوی  قد  سرو  و  رخ ماهی دارد