|
نغمه دل |
|||
|
پنج شنبه 9 آذر 1391برچسب:, :: 14:25 :: نويسنده : نغمه دل
شب چو در بستم و مست از می نابش کردم مـــــــــــاه اگر حلقه به در کوفت جوابش کردم! دیدی آن ترک ختا دشمن جــــان بود هنوز!؟ گر چه عمری به خطا دوست خطابش کردم! منزل مردم بیگانه چو شد خانه چشم آنقدر گریــــــه نمودم که خرابش کردم! شرح داغ دل پروانه چو گفتم با شمع آتشی در دلش افکندم و آبش کردم! غرق خون بود و نمی مرد ز حسـرت فرهاد خواندم افسانه شیرین و به خوابش کردم! دل که خونابه غم بود و جگر گوشه درد بر سر آتش جــــــــــور تو کبابش کردم! زندگی کردن من مردن تدریجـــــی بود! آنچه جان کَند تنم عمر حسابش کردم!
پنج شنبه 7 آذر 1391برچسب:, :: 14:21 :: نويسنده : نغمه دل
گفتا: که می زند دَر؟ گفتم: منم غلامت. گفتا: چه خواهی از من؟ گفتم: فقط سلامت. گفتا: چه خواهی کردن گر از تو رخ بتابم؟ گفتم: که صبر ایوب, تا لحظه ی قیامت. گفتا: که همره تُست٬ کز مرگ نیست باکت؟ گفتم: خیا لت ای مه, داد ست استقامت. گفتا: که راه بنمود تا قصر شاهی من؟ گفتم: که عطر زلفِ پیچانِ مشکفامت؟ گفتا: که دامنِ تر داری ز اشک دیده؟ گفتم: که زردی رُخ می با شدم علامت. گفتا: چراست خالی دستت به درگه من؟ گفتم: گدای حُسنم کم کن مرا ملامت. گفتا: برای وصلم باشد تو را چه عزمی؟ گفتم: وفا ز بنده, عدل از تو بی غرامت. گفتا: تو را چه خوشتر از نقل و صحبت من؟ گفتم: به رقص آیم چون بشنوم کلامت. گفتا: کجاست" واهِب" کز من خبر ندارد؟ گفتم: که بی خود از خود٬ از چاشنی جامت.
درباره وبلاگ  به وبلاگ من خوش آمدید آخرین مطالب پيوندها
نويسندگان
|
|||
 |
تبادل
لینک هوشمند
